Het lijkt een schilderij, of een enorm bewerkte foto. Maar dit beeld kwam bijna rechtstreeks uit de camera. Bijna, want de foto was uitzonderlijk donker. De zon was juist onder en ik was op de terugweg (net als bij de Schotse hooglanders laatst) toen de reeën daar stonden. Scherpstellen kon alleen handmatig. Met een ISO van 3.000 was foto nog altijd zwaar, zwaar onderbelicht. Maar tot mijn verbazing was het resultaat geweldig! De enige bewerkingen waren maximaal oplichten, maximaal ruis wegwerken en de gammacorrectie iets opschroeven. Aan de kleuren hoefde ik verder niets te doen; dit prachtige kunstwerk zat al verborgen in de camera. Het blauwe licht is een kenmerkt van wat het ‘blauwe uurtje’ wordt genoemd: de periode nét na zonsondergang (of net voor zonsopkomst) waarin alleen het blauwe licht, verstrooid door de dampkring, aanwezig is.

Wat een geweldige verrassing!