“Daar leeft en zweef zij losjes, in de krentenbomenbosjes.” Twee maal per jaar komt die zin bij me op: in de herfst als de bladeren van de krentenboompjes prachtig rood kleuren, en in de lente als ze wit bloeien. Het slot van een gedicht dat ik schreef in mijn enorm romantische tijd op de middelbare school. Mijn dromerige fantasie hield niet op om kleur en betekenis te geven aan de wereld. Nog steeds niet, overigens.

Mooi, die witte bloemplukjes op de krentenbomen. Maar verduiveld lastig om die schoonheid vast te leggen op de foto, omdat ze zó losjes zijn dat de samenhang verdwijnt. Ik grijp terug naar die Jugendstil-achtige verbeelding van dat lichte feeërieke zweven in zo’n wit gewaad. Tegenlicht, ja, zo is het goed! Als de herfst komt met zijn rode bladeren, ga ik nog eens terug om dat beeld van die wapperende rode haren vast te leggen.

De Portrettenmaker uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort) is nu even de Natuurportrettenmaker met volop natuurfoto’s.