…zie je dat alles gekleurd is. Ik weet niet meer wanneer ik het voor het eerst zag, dit gedicht, maar op de een of andere manier maakte het indruk. Het moet ergens op de middelbare school zijn geweest, misschien wel een poster op de ramen bij het vak Nederlands. De hele dag liep ik rond en verbaasde me er over dat inderdaad overal, overal, kleuren waren te zien. Zo vanzelfsprekend en toch: je moet het maar zien. De regel is van K. Schippers, en hij heeft meer opmerkelijk gewone dingen waargenomen. Ik moet er vaak aan denken als de wereld wat zwart/wit of grijs lijkt. Goed blijven kijken! Er is overal kleur.

Ik ben een enorme fan van zonsondergangen – en opkomsten, die ook – omdat héél kort de hele wereld een sprookje wordt. Eerder vertelde ik over het gouden uurtje, en weldra zal ik ook het geheim van het blauwe uurtje delen. Maar nu nog even gewoon genieten van al het moois dat zich zomaar laat zien.