Ik werd gewekt door gepraat. “Mensenkinderen, waarom zo’n herrie?” gromde ik van onder het laken, en draaide me geërgerd om. “Sommigen hier proberen te slapen!”

Toen realiseerde ik me dat het al licht werd. Haastig kleren aanschieten en naar buiten, voor een van de mooiste zonsopkomsten die ik ooit heb gezien. Dankzij die luide praters…