Het was een heldere dag geweest, er hing vocht in de lucht en het beloofde een mooie avond te worden. Ik liet al mijn plannen voor de avond vallen en ben gewoon het bos in te gelopen om te genieten. Ik houd van die vochtige avonden – de vage heiïgheid creëert een mystieke wereld waarin je elk moment elfen en aardmannen kunt verwachten. En dan nog die paarse gloed van de zonsondergang erbij. Onwerkelijk mooi!

Ik was alleen, en daarom deze keer een portret van de naderende nacht op dat kleine stukje bos. Ga gerust een keer mee – het levert vast een uniek portret op!