“I had a messy time at school. After the first year the Germans came and they occupied the building. Fortunately, there were many people with large houses in the village – houses that they often rented out to guests in the summer, and which were now largely empty. And so the lessons were taught in those homes. That was quite a hassle, because you had to walk from one house to the other. That took you about fifteen minutes. Later we had to evacuate and I went to Lisse to avoid the Arbeitseinsatz. Then I took classes there.

One evening Siem and I went into the school building to see if we could steal something from the Germans. The door was open. A fellow villager saw us sneaking in and wanted to scare us. He also went in and walked loudly up and down the hall as if he were a German. Then he went out again.
“So, were you scared?” he asked a few days later. He laughed, but he didn’t know that we had been standing behind a door, shivering and with a metal pipe, ready to bash his brains in…”

Dorp van gedachten 22: De Sint Adelbertusschool
“Ik heb een rommelige schooltijd gehad. Na het eerste jaar kwamen de Duitsers, en die hebben het gebouw in gebruik genomen. Gelukkig waren er veel mensen met grote huizen in het dorp – huizen die ze vaak in de zomer verhuurden aan gasten, en die nu grotendeels leeg stonden. En dus werden de lessen in die huizen gegeven. Dat was een heel gedoe, want je moest van het ene huis naar het andere lopen. Daar was je zo een kwartier mee bezig. Later moesten we evacueren en ben ik naar Lisse gegaan om de Arbeitseinsatz te ontlopen. Toen heb ik daar lessen gevolgd.

Siem en ik zijn nog wel eens ’s avonds het schoolgebouw binnen gegaan, om te kijken of we wat konden stelen van de Duitsers. De deur was gewoon open. Een dorpsgenoot zag ons naar binnen glippen, en vond het leuk ons bang te maken. Hij kwam ook naar binnen aan en liep stampend op en neer door de gang, alsof hij een Duitser was. Toen ging hij weer naar buiten.
“En, waren jullie bang?” vroeg hij een paar dagen later.  Hij lachte, maar wist niet dat wij bibberend achter een deur hadden gestaan met een metalen pijp, klaar om zijn hersens in te slaan…”