Over giftig pottenbakken, gevaarlijke zilversmeden en kamelen

Van de Fint oase op weg naar Zagora, op de grens van de woestijn


Uitleg over de toegang tot de moskee: de lage klopper voor vrouwen, de hoge voor mannen


Het pottenbakken is handwerk. Klei wordt uit de rivier gehaald. De groene kleur, beroemd in heel Marokko, komt van koper en mangaan. Het bakken gebeurt in de open lucht; kinderarbeid is geen probleem. Ook niet als daarbij giftige dampen worden ingeademd. Wat een moreel dilemma oproept. Moet je als toerist de mensen financieel ondersteunen door souvenirs te kopen, of houd je daarmee dit gevaarlijke en schadelijke werk in stand?


Zilversmid in Zagora. Ook hier: Geen beschermingsmiddelen of arbo-voorschriften. Weer dat dilemma..


En dan de kamelentocht in Tillougui.
Vragen, vragen…

21. Woede

Flashback. Twee april. Redeloze woede raast in mij. Als het leven een film was, zou ik superkrachten krijgen en alles in puin slaan, in vuur en vlam zetten. Emoties, gevoel dat ik juist gisteren terug heb gevonden kan nu geen kant op. Woede, alles moet kapot!

Het is grote onzin. Ik weet het. Maar stop het nu eens niet weg. Voel het, net als vroeger, doorleef het, weet dat het onzin is maar laat de energie stromen. Duistere energie, vernietigende energie, maar hoe dan ook energie. Laat stromen, zie hoe het stroomt, voel hoe het stroomt.

Neem de tijd om deze storm te laten uitwoeden, alles te laten vernietigen. Pas als de grond is zwartgeblakerd, kijk dan of er nieuw leven ontstaat…