De meest bizarre ervaring was met de dennenorchis. Een piepklein orchideetje met bloempjes van enkele millimeters. “Ze moeten hier toch staan,” mompelde mijn vader. “Ik heb ze vorige week nog gezien.” Het was een klein kommetje in het duin waar ze tot vlak langs het pad moesten groeien.

Maar hoe we ook zochten, we vonden niets. Na vijf minuten gaven we het op. “Jammer,” zei ik teleurgesteld. Ik had nog nooit dennenorchissen gezien.

Toen viel mijn oog op een klein wit vlekje. Ik viel op mijn knieën en riep enthousiast: “Ik heb er één!” En nog een. En daar, nog een! Het was alsof alle orchideetjes tot dit moment hadden gewacht om uit de grond op te duiken. Overal om ons heen bleken ze te staan, en we hadden er al die tijd gewoon overheen gekeken!

Ik moest hier gistermiddag weer aan denken. Wilde nog even snel een paar paddenstoelenfoto’s maken, liefst ook van die kleine melkzwammetjes. Ik liep het bos in, en het viel me in eerste instantie wat tegen. Geen paddenstoel meer te zien. Ze zouden toch niet al weg zijn? Dat kán gewoon niet. Het heeft nog niet gevroren!

Diep in het bos zag ik de eerste. Mooi, die was binnen! Het begon al aardig donker te worden, en moest het uiterste uit de camera persen om nog wat licht te kunnen vangen. En toen begon het.  Overal doken ze op. Tussen de bladeren op de grond, op de bemoste stammen, overal!

Toen het zó donker werd dat het niet meer lukte om fatsoenlijke foto’s te maken keerde ik terug, vrolijk uitgezwaaid door een onvoorstelbare massa paddenstoelen.

Op deze pagina een selectie van het bezoekje aan het Philips de Jonghpark in Eindhoven afgelopen zaterdag, en aan Birkhoven Amersfoort / De Bergjes in Soest.

Wil jij ook leren hoe je dit soort macro foto’s kunt maken? Vraag naar de mogelijkheden voor een persoonlijke excursie aan de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).