Kloven en grotten in het Müllerthal

Waar komt toch die voorliefde vandaan voor kamperen, heldere beekjes, watervallen, rotsen, kloven en grotten? Het zullen de boeken vol avonturen zijn geweest die ik als kind heb verslonden. Ontdekkingsreizen over de toen nog onbekende wereld.


Samen met Theo was ik op pad in het Müllerthal in Luxemburg. Weer even jong, weer even als avonturiers op onze eigen mini-ontdekkingsreis. Tot het moment dat mijn knie het welletjes vond, en ik 11 kilometer terug moest strompelen. Het leven van een avonturier is ook niet alles

Zonsopkomst in Erg Chebbi, Merzouga

Ik werd gewekt door gepraat. “Mensenkinderen, waarom zo’n herrie?” gromde ik van onder het laken, en draaide me geërgerd om. “Sommigen hier proberen te slapen!”

Toen realiseerde ik me dat het al licht werd. Haastig kleren aanschieten en naar buiten, voor een van de mooiste zonsopkomsten die ik ooit heb gezien. Dankzij die luide praters…

Appelbloesem

Hoe heerlijk, deze vroege lente 2025. Warm, zonnig, droog – een beetje té droog voor sommigen. Maar jongens, wat is het genieten buiten met je kopje koffie onder de appelbloesem…

Ooievaars op de eieren

Op 10 minuten fietsen van mijn huis bevindt zich een prachtige kolonie ooievaars. Ze zijn alweer druk aan het broeden.

Ik vermoed dat het exemplaar met de bruine veren een eerstejaars is. De snavel is al fel rood in plaats van zwart, maar het verendek is nou niet echt stralend wit te noemen, en hij heeft duidelijk één van de slechtste plekken van de kolonie gekregen: het dichtst de weg, het laagst op de stam. Het arme dier wordt voortdurend bekeken door fotografen zoals ik, en auto’s die even stoppen. Gelukkig lijkt hij gewend aan drukte, want hij bleef onverstoorbaar soezelen (het resultaat: vele, vele foto’s met gesloten ogen).

En wat klinkt dat klepperen toch mooi!

Zonsondergang dansend bos

Dit is één van de foto’s die binnenkort in de Sint Aegtenkapel in Amersfoort komt te hangen, geselecteerd door de selectiecommissie. Dankzij de Fotokring Eemland (FKE), en in het bijzonder de inspanningen van Rob Renshoff om exposities van de fotoclubs mogelijk te maken.

De foto is met mijn simpele mobiele telefoontje genomen. Ik heb ter plekke ook een enorme hoeveelheid foto’s met professionele spiegelreflex gemaakt, tot ver na zonsondergang, maar toch heb ik gekozen voor deze telefoonfoto. Domweg omdat het beeld me meer aansprak dan de ‘professionele’ foto’s. Waarmee maar weer eens blijkt: je hebt geen dure camera nodig om tentoonstelling-waardige foto’s te maken…