Hoe heerlijk, deze vroege lente 2025. Warm, zonnig, droog – een beetje té droog voor sommigen. Maar jongens, wat is het genieten buiten met je kopje koffie onder de appelbloesem…
Appelbloesem
Ooievaars op de eieren
Op 10 minuten fietsen van mijn huis bevindt zich een prachtige kolonie ooievaars. Ze zijn alweer druk aan het broeden.
Ik vermoed dat het exemplaar met de bruine veren een eerstejaars is. De snavel is al fel rood in plaats van zwart, maar het verendek is nou niet echt stralend wit te noemen, en hij heeft duidelijk één van de slechtste plekken van de kolonie gekregen: het dichtst de weg, het laagst op de stam. Het arme dier wordt voortdurend bekeken door fotografen zoals ik, en auto’s die even stoppen. Gelukkig lijkt hij gewend aan drukte, want hij bleef onverstoorbaar soezelen (het resultaat: vele, vele foto’s met gesloten ogen).
En wat klinkt dat klepperen toch mooi!
Bosanemonen
Op de grens van het koude voorjaar naar de warmte steken ze vrolijk de kop op. Ik kan daar zo van genieten…
Paradise
They’re back! Spoonbills in their regular nesting place: a tiny piece of swamp forest tugged in between a highway and a lake. The archetype nature images in our heads are pristine, without human influence. And I have to confess: as a nature photographer I always try to replicate these images. Even when the pictures are taken in a densely populated and completely transformed area. I think we have a longing and even a need for dreams of purity and paradise. And well, it feels a bit like paradise here.
And now they´re back. All the way from Africa, ready for summer. Temperatures are still quite low here, but every spring when they return my heart leaps up.
And it’s not just one… It’s so many of them!
What a feeling to stand here in the middle of nowhere, and just see, hear, smell and feel nature all around.
This last little fellow brings back memories of the card playing game I had as a child. The bluethroat was my favourite card! I love this time of spring when all these birds have returned with a promise of lovely summer days to come
Kersenbloesem
Elk jaar ben ik te laat, maar elk jaar een klein beetje minder te laat. Als de trend zo doorzet, dan zal ik volgend jaar misschien bijna op tijd zijn voor de kersenbloesem. Die hoor je natuurlijk in Japan te zien, maar dat is wat ver. Ik kies voorlopig voor de Japanse tuin in het Amsterdamse bos.
3. Pad
Het is koud. Veel te koud voor de tijd van het jaar. Het zou lente moeten zijn maar de rijp ligt op het land, de adem maakt wolkjes.
Op 1 april was alles anders. Ach ja, dat is niet alleen op 1 april. Elke dag, elk moment is alles anders, want niets blijft hetzelfde. Tijd is niets anders dan verandering; de verplaatsing van de wijzers van de klok, het trillen van atomen in een Franse kelder. In elk fragmentje tijd, hoe klein ook, wordt alles anders. In elk atoom is een elektron ietsje opgeschoven, onder onze voeten is de Aarde ietsje opgeschoven in haar baan om de zon. Hoe piepklein het fragmentje tijd ook is, het volledige heelal is in dat piepkleine fragmentje tot in elke vezel veranderd, nieuw.
Maar het is koud en ik houd wel van een beetje drama, en dus zeg ik: op1 april was alles anders. Buiten is het koud. Binnen woedt een storm. Ik heb het paasei uitgebroed, en er komen verhalen uit en ook een pad. Ik ga dat pad volgen. Op reis. Geen idee waar het naartoe leidt. Verhalen komen in smaken die je niet verwacht, paden in richtingen die je niet verwacht. Ik hoop dat het naar de lente gaat. Ik heb een beeld van de lente, en dat is mooi. Iets met kersenbloesem en warm groen en zo. Veel lekkerder dan hier nu.
Ga je mee op reis? Volg mij, de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche)
Te groot!
Na het startschot met de dotters is in de natuur de lente losgebroken. Veel zangvogels zitten al op de eieren. Af en toe moet er nog iets worden herverbouwd aan het nest, maar hoe krijg je als spreeuw nu die prachtige takjes naar binnen?
De Portrettenmaker uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort) is nu even de Natuurportrettenmaker. Met vrolijk lentenieuws en natuurfoto’s.
Grote schoonmaak bij de zwarte spechten
Even geen portretten nu, maar lentenieuws. Deze week is het grote schoonmaak bij de zwarte spechten. Oude en nieuwe nesten – vaak in oude beuken – worden geïnspecteerd en opgeruimd. Het nest boven is al jarenlang in gebruik. Heel bijzonder, want het is een behoorlijk drukke plek in de omgeving van Amersfoort. Ik hoop maar dat het vrouwtje, dat hier wacht op een geschikt moment om weg te vliegen, zich niet te veel stoort aan de mountainbike route die opeens pal onder haar boom ligt. Jammer dat het pad niet 20 meter verder is aangelegd. Eeuwig zonde als het gezin na jaren nu opeens verhuist.
Het nest onder is op een plek waar ik al enkele jaren speur naar een paartje, in mijn woonplaats Hollandsche Rading (tussen Utrecht en Hilversum). En jawel, het mannetje lijkt dit wel een mooie locatie te vinden. Een stuk rustiger hier, en daarom zijn de vogels ook veel minder gewend aan wandelaars.
Ik laat ze lekker met rust. Over een week of drie, als de bladeren aan de bomen komen, dan is het een mooi moment om weer een kijkje te nemen. Dan vliegen de ouders af en aan met voer voor hun jongen – tenminste, áls ze voor deze plekken hebben gekozen.
Nieuwe lente!
Opeens is alles anders. Straten zijn leeg. Bedrijven vallen stil. En mensen worden ziek, velen overlijden. Ik heb lang getwijfeld hoe ik me tot deze nieuwe werkelijkheid moet verhouden. Het voelt op geen enkele manier passend om nu te schrijven over portretten maken terwijl wij noodgedwongen binnen schuilen.
Terug naar natuurfotografie
Ik ga iets anders doen. Terug naar de natuur. Foto’s van de wereld buiten: planten en dieren die hun leven leven en het soms ook moeilijk hebben, maar altijd doorgaan omdat dat nu eenmaal is wat ze doen. Ze kunnen niet anders. Onze mensenwereld zal nooit meer hetzelfde zijn, maar in de natuur komt na elke donkere winter weer een nieuwe lente. Het gaat voorbij, en dan kunnen zelf weer naar buiten zo vaak en met zo veel mensen als we willen. Misschien hangen we wel een natuurfoto op canvas aan de muur als herinnering aan deze barre tijden. Kleine hoopvolle boodschappen van buiten, zoals deze sleedoorns die al twee weken uitbundig staan te bloeien!
De Portrettenmaker 