Famous statement of my old man. I guess he’s right
Always windy in Den Helder
Winds of change
Panta rhei. All is change. Somehow these words echoed around this week. Talking with a friend about the future of nature. Taking with elderly about getting old and seeing all that once was so familiar crumbling down. We tend to focus on what we lose during these changes, things we want to keep forever. But there is no forever.
At the age of seventeen, my friends and I went traveling by train for a month through Europe, all the way to Greece. So many precious memories! I still have a few pictures of us sleeping on the beach under the stars.
Last week we went out again, camping for the weekend at the island of Schiermonnikoog. Unfortunately on the way there we got into the worst traffic jam ever, due to a what can be described as no less than a small disaster in the regional power grid. Four hours delay – we missed our boat and we also missed the last boat of that night.
No problem. Once again, we unrolled our sleeping bags (this time on the edge of a jetty) and slept under the stars.
The next day we took the first boat and laid down on the beach like forty-two years ago, under a clear blue sky. I felt 17 again – although swimming was a bit colder here.
The winds of change are blowing fiercely. Always. It might hurt sometimes, but there is and always will be beauty in the world. Like that stunning sunset that concluded our wonderful weekend. No Photoshop, no filters, no tricks. Just taken with the phone from the backseat of the car.
Uitwaaien aan het strand
Het was zo´n stormachtige dag waarop je het liefst een goed boek pakt om de hele dag in een deken gewikkeld op de bank te zitten lezen. Maar nee! Soms heb je geen keuze, en is juist dát de dag om elkaar te zien en portretten te maken. Deze keer op het bijna verlaten strand tussen Bergen en Egmond – en weer terug.
Elk van de portretten heeft een eigen invalshoek. Het eerste portret hierboven is als een gedachte. In de nabewerking is de foto vervaagd zodat er alleen een indruk overblijft, een herinnering om te koesteren.
De tweede laat verlatenheid zien. Het lijkt rustig maar dat is schijn: alles is in beweging! De harde wind heeft het zand in golfpatronen over het strand geblazen; de wolken in de lucht lijken dat te reflecteren. Zee en duinen zijn als vlijmscherpe messen die boven en beneden van elkaar scheiden.
Op de derde blaast de wind voluit. De bewerking in zwart-wit versterkt de chaos van het wapperende haar.
Op de vierde lijken de donkere wolken op de achtergrond en de wapperende haren iets van een storm weer te geven. Licht, rustig en fier staat ze daar. Welke stormen er ook komen, zij kan ze aan.
Bij de vijfde ten slotte zijn de lijnen in de wolken en op het strand zwaar aangezet waardoor een soort tunnelvisie ontstaat; net als wanneer je tegen de harde wind in kijkt en bijna niks kunt zien.
Al met al een gevarieerde reportage van de strandwandeling, en ik ben er blij mee!
Lijkt zo’n reportage u ook wel leuk? Laat maar weten. Fijne week gewenst door de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).
De Portrettenmaker 