10. Twee dennen

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Twijfel kruipt als kleine spinnetjes omhoog. Is die zwerftocht nou wel helemaal zo’n goed idee? In een fractie van een seconde heeft mijn brein alle redenen klaar waarom het beslist géén goed idee is. Het is een vlucht. Het is obsessief gedrag. Het is gevaarlijk. Het is een fantasie. Het is nutteloze tijdverspilling. Het is pathetisch. Het is absurd. Het is onzin. Het is… het is… het is…

Ik ben het eens met mijn brein. Maar zodra ik de twee bomen zie, weet mijn hart dat ik goed zit. Ze raken me, die dennen. Diep.

Mooie plek voor een kleine rustpauze. Tijd om mijn vermoeide hoofd te rusten te leggen. Deze eerste dagen hebben me uitgeput.

9. Vaag

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Lichtelijk verbijsterd staarde de docent naar mijn foto. Het was de laatste sessie, en iedereen had zijn Meesterwerk meegenomen: een kopie van – of een foto in de geest van – een andere vakfotograaf.

‘Maar…’ aarzelde hij, onzeker wat hij ermee moest. ‘Deze is onscherp!’

Ik schoot in de lach. ‘Dat is de bedoeling. Hij was eerst haarscherp, en ik heb flink wat moeite moeten doen om hem in de nabewerking zo vaag te krijgen. Kijk maar.’ Ik toonde het andere werk aan de groep. Een volledig vaag portret van een onbekende fotografe, niet meer dan wat lichte vlekken tegen een zwarte achtergrond. Mijn foto was een vrijwel identieke kopie, maar mooier en in kleur.

Dat was lang geleden.

8. In het bos

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Een boomklevertje zit zich te poetsen. Ik ben ontroerd. Zó mooi. Heel even ben ik ondergedompeld in een wereld van volmaakte schoonheid. Zo moet het bedoeld zijn.

Ik ga naar huis. Het boomklevertje splitst zich in een boomklevertje ergens ver in het bos, dat onzichtbaar voor mij voortleeft, en een herinnering die bij mij blijft. Een herinnering die langzaam vervaagt – of soms wat sneller -, zoals dat gaat dat met herinneringen.

Onze wereld bestaat uit herinneringen. Uit voetstappen achter ons.

7. Bogart

Geplaatst op door Henk Groenewoud

‘Met wie ben je vanmiddag naar het graf van mama gegaan?’

‘Eh..’ Aarzeling. ‘Dat weet ik niet meer. Ik vergeet zo veel.’

Zo is het. De lange termijn zit er nog goed in. Hij kan altijd veel vertellen over de oorlog, soms wel drie keer achter elkaar. ‘Vanuit ons huis zagen we hoe het vliegveld werd gebombardeerd. Het hele huis trilde. Ik ben onder de tafel gekropen en deed het in mijn broek van angst.’

Maar de korte termijn lijkt voortdurend gewist te worden.

‘Vind jij jezelf eigenlijk gevoelig?’

Bijna zichtbaar dwaalt hij door zijn gedachten. ‘Ja, ik denk het wel. Ik kan wel ontroerd raken door een gevoelige film.’

Het moet wel. Ik kan het niet van een vreemde hebben. Zijn ideale man was Humphrey Bogart: hard van buiten, zacht van binnen. In het huis waar ik opgroeide was er maar één de baas.

‘Oh, ik weet het alweer. Het was je broer. Die heeft me even naar het graf gebracht.’

Ik glimlach. Alsof een kleine zonnestraal het huis verlicht.

6. Sweet dreams

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Ik zet de autoradio aan en de vlijmscherpe stem van Anne Lennox klinkt:

Sweet dreams are made of this
Who am I to disagree
I travel the world and the seven seas
Everybody’s looking for something

Het raakt me. Is dit toeval? Het lijkt alsof de Eurithmics de muziek hebben geschreven die het thema vormt voor mijn huidige staat. I travel the world and the seven seas… Overal zijn mensen op zoek. Liefde, uiteindelijk zoekt iedereen liefde. We zoeken ons rot.

Er is geen pad voorwaarts. Alleen maar sporen die je achterlaat. Daar zit ik dan. Reiziger zonder pad.

Dan maar dwars erdoorheen. Zwerven. Zoeken. Naar wat? Liefde, uiteindelijk zoekt iedereen liefde.

(in interviews geeft Anne Lennox aan dat Sweet Dreams gaat over de ‘existentiële aard van de mens’: we proberen zin te geven aan ons leven om te overleven)

5. Sporen

Geplaatst op door Henk Groenewoud

“Ik las je post en moest hieraan denken…”

Reiziger, er is geen weg
Reiziger, de weg,
dat zijn jouw voetsporen, en niets anders.
Reiziger, er is geen weg,
de weg maak je zelf, door te gaan.
Door te gaan maak je de weg
en als je achterom kijkt,
zie je het pad dat je nooit meer zult betreden.
Reiziger, er is geen weg
alleen een schuimspoor in de zee.
 
Antonio Machado
Vertaling Wilfried Adams

Het zicht wordt wazig.
Het pad dat je nooit meer zult betreden…
Ik laat mijn tranen de vrije loop

Mijmertijd

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Ik ben een dromer, dol op sprookjes. Met groot plezier tover ik de wereld om tot een grote fantasie vol avontuur. Misschien dat ik daarom ook fotobewerking zo leuk vind. Een nieuwe werkelijkheid laten ontstaan uit vormgegeven verbeelding; een werkelijkheid waarin het heerlijk toeven is.

Heb je ooit wel eens in een wolk van vuurvliegjes rondgelopen? Het is magisch. Ik heb het geluk gehad dat meermalen te hebben mogen meemaken. Hier in Nederland, op warme zomernachten, en in het buitenland waar ik met mijn tentje tussen de dansende lichtjes stond.

Die sfeer heb ik in deze foto proberen terug te halen. Een gewone foto van een boswandeling, genomen met mobieltje, omgetoverd tot een sprookje. Heerlijk!

Sprookjesgroet van de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche)

Nachtvorst

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Vanochtend werd ik wakker met in mijn hoofd een beeld van grote leegte. Alleen de rand was over.

Ik keek naar buiten. Het vroor. Een wereld vol berijpte schoonheid lonkte.

Mooie dag gewenst door de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).

Druppels

Geplaatst op door Henk Groenewoud

“Kun je een foto van een druppel maken?” vroeg ze. “Zo een die opspringt uit het water? Het is voor op mijn website.”

Ik had dat nog nooit gedaan, dacht even aan mijn jeugdheldin Pippi Langkous (“…dus ik denk dat ik het wel kan!”) en nam de uitdaging aan. De grijze dagen van begin januari waren perfect om lekker rustig te experimenteren met deze binnen-klus.

Om dit soort foto’s te maken kun je voor honderden euro’s druppel-installaties kopen met infrarood triggers en snelle flitsen. Ik koos voor de buurman-en-buurman oplossing: een douchekop, een zwabber, een trechter, stukje stof en flink wat ducktape om de boel bij elkaar te houden.

De eerste test met een zwarte achtergrond was meteen raak. Mooie spetters, mooie druppels en op de laatste foto een vallende druppel die precies op de opspattende druppel botst. A je to, klus geklaard! Dat wil zeggen: de klant kreeg natuurlijk de mooiste foto met een witte en gekleurde achtergrond. Deze zwarte experimenten zijn voor hier.

Heeft u ook een uitdagende, grensverleggende fotowens? Vraag het aan de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche)

Jij als magische kunst

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Bijna december, en nog zó veel paddenstoelen in het bos die op de foto willen. Maar ja, de Portrettenmaker is nu eenmaal niet de Paddenstoelenportrettenmaker. Twee blogjes over paddenstoelen is méér dan genoeg. Nu weer over mensen.

Vaak probeer ik mensen te prikkelen: Wil je iets met een mysterieuze blik, wapperende gordijnen, iets vrolijks en uitgelaten of juist meer ingetogen en sereen? Meestal is het antwoord: “Gewoon, een mooie foto” Nu dan, ter inspiratie dit kleine project van mijzelf. Al lang had ik dit beeld in mijn hoofd, van iemand die zich loswerkt uit een boom. Een symbiose van mijn twee favoriete onderwerpen, mensen en natuur. En een voorbeeld dat een portret zoveel méér kan zijn dan gewoon een foto.

De mogelijkheden zijn eindeloos. In welke wonderlijke wereld zou jij jezelf wel eens willen zien? Welk magisch, mysterieus of avontuurlijk idee trekt je aan? Doe eens gek. Misschien realiseren we samen in het komende jaar wel dat portret! Fijn weekeind gewenst door de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).