Op 1 april veranderde alles. Het beeld is wat onduidelijk. Er zijn stenen, golven, wind. Maar waar zijn de kleuren, de horizon? Wat doet de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche), hier op het strand van Den Helder?
Er moet iets gebeurd zijn…
Toen ik op een prachtige dag thuis kwam van de Hoorneboegse heide trok één van de foto’s direct mijn aandacht. Prachtige lucht, wat mist, wandelaars en snuffelende honden… Het leek wel een oud landschapsschilderij! Alleen de mobieltjes en de hijskraan bij het gebouw op de achtergrond verraadden dat dit de huidige tijd was. Nou ja, en de kleding natuurlijk.
Wat een vrolijk idee, dat je gewoon buiten kunt rondlopen in zo’n oud landschap. Het prikkelt mijn fantasie, want er zijn nog heel wat andere werelden voorbij ruimte en tijd waar ik graag even zou rondlopen.
En jij, in welke werelden zou jij graag eens rondlopen?
Groet van de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).
Bijna december, en nog zó veel paddenstoelen in het bos die op de foto willen. Maar ja, de Portrettenmaker is nu eenmaal niet de Paddenstoelenportrettenmaker. Twee blogjes over paddenstoelen is méér dan genoeg. Nu weer over mensen.
Vaak probeer ik mensen te prikkelen: Wil je iets met een mysterieuze blik, wapperende gordijnen, iets vrolijks en uitgelaten of juist meer ingetogen en sereen? Meestal is het antwoord: “Gewoon, een mooie foto” Nu dan, ter inspiratie dit kleine project van mijzelf. Al lang had ik dit beeld in mijn hoofd, van iemand die zich loswerkt uit een boom. Een symbiose van mijn twee favoriete onderwerpen, mensen en natuur. En een voorbeeld dat een portret zoveel méér kan zijn dan gewoon een foto.
De mogelijkheden zijn eindeloos. In welke wonderlijke wereld zou jij jezelf wel eens willen zien? Welk magisch, mysterieus of avontuurlijk idee trekt je aan? Doe eens gek. Misschien realiseren we samen in het komende jaar wel dat portret! Fijn weekeind gewenst door de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).
Excuses, het was niet mijn bedoeling om alwéér een blogje te schrijven over paddenstoelen. Hoe mooi ik ze ook vind: “Oh… Alweer paddenstoelen…. Gaap!”
Maar dit is heus bijzonder. Bij het bewerken van foto’s die ik voor een boek had gemaakt, viel me opeens iets op. Als je heel sterk inzoomt, is op de foto te zien hoe de paddenstoel sporen loslaat! Kijk maar eens naar de uitsnede hierboven. Héél kleine stipjes. Logisch natuurlijk, iedereen weet dat paddenstoelen zich voortplanten door middel van sporen. Maar om dat zomaar te zien, totaal onverwacht!
Nou ja, dan wil je natuurlijk meer. Zojuist ben ik nog even het bos ingegaan, om te kijken wat je in het donker ziet. En verdraaid…. Al vijftig jaar loop ik in de bossen, overdag en ’s nachts, maar dit had ik nog nooit gezien. Er blijft zo veel te ontdekken in de natuur!
Vooruit, hieronder dan toch nog even wat andere foto’s van deze weken.
Wilt u ook eens op een ontdekkingsreis in de natuur? Vraag naar de mogelijkheden van een foto-excursie op maat bij de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).
De meest bizarre ervaring was met de dennenorchis. Een piepklein orchideetje met bloempjes van enkele millimeters. “Ze moeten hier toch staan,” mompelde mijn vader. “Ik heb ze vorige week nog gezien.” Het was een klein kommetje in het duin waar ze tot vlak langs het pad moesten groeien.
Maar hoe we ook zochten, we vonden niets. Na vijf minuten gaven we het op. “Jammer,” zei ik teleurgesteld. Ik had nog nooit dennenorchissen gezien.
Toen viel mijn oog op een klein wit vlekje. Ik viel op mijn knieën en riep enthousiast: “Ik heb er één!” En nog een. En daar, nog een! Het was alsof alle orchideetjes tot dit moment hadden gewacht om uit de grond op te duiken. Overal om ons heen bleken ze te staan, en we hadden er al die tijd gewoon overheen gekeken!
Ik moest hier gistermiddag weer aan denken. Wilde nog even snel een paar paddenstoelenfoto’s maken, liefst ook van die kleine melkzwammetjes. Ik liep het bos in, en het viel me in eerste instantie wat tegen. Geen paddenstoel meer te zien. Ze zouden toch niet al weg zijn? Dat kán gewoon niet. Het heeft nog niet gevroren!
Diep in het bos zag ik de eerste. Mooi, die was binnen! Het begon al aardig donker te worden, en moest het uiterste uit de camera persen om nog wat licht te kunnen vangen. En toen begon het. Overal doken ze op. Tussen de bladeren op de grond, op de bemoste stammen, overal!
Toen het zó donker werd dat het niet meer lukte om fatsoenlijke foto’s te maken keerde ik terug, vrolijk uitgezwaaid door een onvoorstelbare massa paddenstoelen.
Op deze pagina een selectie van het bezoekje aan het Philips de Jonghpark in Eindhoven afgelopen zaterdag, en aan Birkhoven Amersfoort / De Bergjes in Soest.
Wil jij ook leren hoe je dit soort macro foto’s kunt maken? Vraag naar de mogelijkheden voor een persoonlijke excursie aan de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).
Och mensen, wat is het buiten soms mooi! We hebben al wat mistige ochtenden gehad deze herfst, maar deze was fenomenaal. Ik moest mezelf wel even dwingen om uit bed te komen, want bij de eerste blik uit het raam bleek mijn straat kraakhelder.
Maar de mist was voorspeld en de lucht voelde vochtig, dus ik ben toch maar snel op de fiets gestapt.
Flink doorfietsen door het donkere bos om juist vóór zonsopkomt op de plek te zijn. En wat een beloning kwam er!
Toen de zon wat hoger kwam, verschenen de eerste hardlopers en wandelaars met hond. En iedereen knikte elkaar toe, want iedereen voelde hetzelfde. Uniek om daar op die plek getuige te zijn van zoveel moois.
Mocht u ooit een portret willen maken bij zonsopkomst in de mist, dan sta ik voor u klaar. Groet van de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).
Afgelopen week ben ik meermaals begonnen aan een kleine boswandeling om vervolgens hopeloos te verdwalen in mijn natuurbeleving en pas na vele uren weer opgetogen thuis te komen. Wat is het mooi buiten! Het Speulderbos, de bossen van Maartensdijk en Eyckenstein op de Utrechtse Heuvelrug, allemaal even mooi.
De rijke oogst aan paddenstoelenfoto´s deed me denken aan artikelen die ik las: de een op een facebook groep over enthousiast paddenstoelen plukken in de natuur, de ander op de site van de Nederlandse Mycologische Vereniging over vergiftigingen. Ik ben een groot voorstander van ‘terug naar de natuur’ en moestuinen en zelf kweken en zo. Maar het idee dat natuur altijd smakelijk en goed en fijn en lieflijk is, is absurd. De ergste gifstoffen, de ergste ziekten komen uit de natuur, zijn daar inherent onderdeel van. Zeker bij paddenstoelen worden vaak vergissingen gemaakt, of blijken soorten toch niet zo onschuldig als altijd werd gedacht. Na het lezen van de pagina over vergiftigingen vergaat me de lust ook altijd een beetje. Ik houd me wel bij mijn bakje champignons en mijn zelfkweek-pakketten en verzamel de natuur alleen op beeld.
En jij, eet jij zelfgeplukte paddenstoelen?
Fijne week gewenst door de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche)
De Hoornboegse heide ligt op een steenworp afstand van mijn huis. Sinds het Covid-19 virus de wereld veranderde, ben ik juist die nabije omgeving beter gaan bekijken. Even een half uurtje wandelen of fietsen tussendoor. Gek eigenlijk: voorheen reisde ik rustig een uur om ergens de heide te fotograferen, terwijl ik dat in mijn eigen achtertuin ook kan doen.
Het toppunt van de bloei is al voorbij. Maar hier kunnen we nog even nagenieten van al die paarse schoonheid. Hoor je de bijen al zoemen?
Fijne dag gewenst door de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche)
‘Met jurk en paard, zo wil ik op de foto!’ zei Stephanie. Voor haar bijzonder, wat als paardenmeisje loopt ze het liefst rond in een oude spijkerbroek en stevige schoenen. Twee maal per dag staat ze in de wei om haar paard Tad te verzorgen; daar passen tere jurken gewoon niet bij.
Van tevoren bespraken we wat ideeën voor mogelijke foto’s. Een bloemenweide, en iets van contact tussen haar en Tad. Maar we wisten: dieren kun je niet naar de hand zetten en soms moet je je gewoon overgeven aan de omstandigheden.
En dat bleek. De eerste afspraak voor een fotoshoot moest worden uitgesteld wegens regen. Dus maakten we een nieuwe afspraak en jongens, dat was een bloedhete zomerdag waarbij het kwik steeg tot boven de 30 graden. Al na een kwartiertje was het genoeg. Tad kreeg last van vliegen en horzels en moest een vliegenhoedje op. En Steph vond het met die warmte ook wel mooi geweest. Gelukkig hadden we toen al foto’s genoeg.
Wil jij ook eens anders dan anders op de foto? Laat maar weten aan de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).
Voor de meeste mensen is de eerste ontmoeting met een boommarter onvergetelijk. Dit is een dier van verhalen, van natuurfilms, van heel ver weg. Een roofdier dat ’s nachts in de bossen zijn kostje bijeen moet scharrelen, waar kleine dieren en vogels bang voor zijn.
En dan zie je hem. Zó mooi, zo vertederend. Pluizig ook. Maar ook echt dierlijk, met soepele sprongen door de bomen rennend. En van het ene op het andere moment besef je dat je echt midden in de natuur zit. Wilde natuur, filmnatuur, in Nederland. Onvergetelijk!
De Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort) is nu even de Natuurportrettenmaker. Met vrolijk lentenieuws en natuurfoto’s.
De Portrettenmaker 