Terug in de tijd

Geplaatst op door Henk Groenewoud

“Geen windmolens meer! Ze ontsieren het landschap!”
Niks bijzonders die uitspraak, ware het niet dat het artikel dateerde uit achttienhonderd-zoveel. Ook toen al protest tegen al dat moderne gedoe dat ons landschap helemaal naar de vernieling hielp.
Het is lang geleden dat mijn vader het artikel liet zien – Ik hoop dat ik het ooit nog ergens terugvind in zijn huis.

Dilemma: ’s ochtends nog even omdraaien in het warme bed, of eruit springen en op pad gaan? De keuze voor naar buiten is eigenlijk altijd de beste. Alle zintuigen worden geprikkeld: je voelt de koelte, het vocht, je ruikt de naderende lente, je hoort het ontwaken van de natuur… Misschien is dit wel de essentie van leven: om de schoonheid van de wereld zo intens te voelen binnenkomen.

En dan dat magische moment…

Terwijl aan de ene horizon de zon opkomt, gaat aan de andere de maan onder.

Er is maar één nadeel op een plek als deze. Je blijft foto’s maken. Elke minuut verandert het licht en is er weer iets nieuws te zien…

Er is maar één nadeel op een plek als deze. Je blijft foto’s maken. Elke minuut verandert het licht en is er weer iets nieuws te zien.

Een laatste blik op de windmolens… en dan op naar de volgende verrassing!

Nog meer Saharastof

Geplaatst op door Henk Groenewoud

En alweer dwarrelt er Saharastof door de Europese atmosfeer. Een jaar geleden gebeurde dat ook al. Flinke overlast in Spanje, maar hier vooral prachtig gekleurde zonsondergangen. De volle maan maakt het plaatje compleet.

Gewoon weer opnieuw beginnen

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Herhaling, daar leer je van. Daarom legt hij het elke keer weer even uit, die leraar van mij. “Bij meditatie gaat het om de intentie. Je gedachten dwalen altijd af, dat kun je niet tegenhouden. Geeft niks, mag best. Als je merkt dat je bent afgedwaald, dan begin je gewoon weer opnieuw.”

Opnieuw beginnen. Voor ons westerlingen lijkt dat op falen. “Het is niet gelukt, het moet opnieuw.” Waarschijnlijk door ons lineair tijdsbesef, met een tijd die altijd maar één kant uit loopt, van oorzaak naar gevolg, van begin naar einde.

Met een circulaire kijk ziet het er anders uit. Dan is er geen begin of einde, maar zijn er gewoon stadia die doorlopen worden, stappen in een eeuwige beweging. Dan is het enige wat écht telt het nu. Niet de toekomst die ooit (misschien) bereikt kan worden. Niet het verleden dat is geweest en voortleeft als herinnering. Maar de intentie, actie, de energie van dit moment.

Eind januari, en de hazelaars staan in volle bloei. De katjes strooien het stuifmeel rond. Als je goed kijkt, dan zie je op sommige takken ook heel kleine rode puntjes, slechts een millimeter groot (ter vergelijking zie je mijn vingertop). Het zijn de bloempjes die het stuifmeel opvangen, om zich later te ontwikkelen tot hazelnoten.

Is de bloem een begin en de hazelnoot een einde? Uiteindelijk zijn bloem en hazelnoot ook momenten in continue kringloop. Als de hazelaar zijn laatste noten heeft gemaakt en afsterft, dan is er altijd wel een grotere kringloop waarvan hij onderdeel uitmaakt. Alle bouwstoffen afgebroken en omgevormd tot nieuwe onderdelen in ander kringlopen.

Elk jaar maak ik weer foto’s van die hazelaars. Misschien ben ik even afgedwaald, maar dan is het zaak om weer gewoon opnieuw te beginnen.

Kerstgroet

Geplaatst op door Henk Groenewoud
Vandaar was de zonnewende. Met rijp! Tussen de bedrijven door een paar stappen naar buiten – ik had niet eens mijn jas aangetrokken. Magische schoonheid op deze magische dag.
 
Ik wens iedereen een jaar vol schoonheid en magie

44. Ontwaken

Geplaatst op door Henk Groenewoud

“Een paar jaar geleden had ik alles voor elkaar. Ik was oprichter en directeur van een organisatie die coaching gaf aan schoolkinderen, had een gezin, een mooi huis. Toen kwam er een burn-out. Het herstelproces was mijn awakening. Ik zag opeens synchroniciteiten en kon daardoor ervaren dat alles met elkaar verbonden is. We hoeven het niet alleen te doen.

Om te herstellen moest ik naar binnen kijken. En vanuit daar weer naar buiten. Ik zag ik dat de wereld buiten anders was dan ik altijd had gedacht. Ik begon dingen te zien. Energie, aura’s. Alles is energie, weet je. Ook materie, ook gedachten, alles! In het begin was dat heel verwarrend, en wist ik niet wat er gebeurde. Ik heb onderzoek gedaan, veel gelezen en veel mensen gesproken. En ondertussen zag ik steeds meer: synchroniciteit, samenloop van gebeurtenissen, ervaren hoe we geleid worden. Alles hangt met elkaar samen, en als je dat eenmaal doorhebt is het onmogelijk om het niet te zien. De buitenwereld staat niet op zich, maar wordt gecreëerd door je innerlijke wereld. Als je de wereld ziet als een gevaarlijke plek, zie je overal bedreigingen en neem je beslissingen uit angst. Het gevolg is dat je het gevoel krijgt dat de wereld je alleen maar beperkingen oplegt en je gevangen houdt. Maar dat doe je zelf!

Als je vertrouwen hebt en de liefde in jezelf voelt, dan gebeurt er iets heel anders. Dan zie je andere synchroniciteiten, dan ontmoet je andere mensen en krijg je ook veel liefde terug. Vanuit je eigen innerlijke wereld schep je je eigen buitenwereld, is dat niet geweldig? Het zou goed zijn als dat een vak op school zou worden: leren hoe je kunt omgaan met je eigen gedachten, gevoelens en emoties. Je bewust worden van synchroniciteit om te ervaren dat je het niet alleen hoeft te doen. Eerst die reis naar binnen maken, dan kun jij ook de fluisteringen van je ziel horen. Veel kinderen zijn al zo veel wijzer dan wij waren op die leeftijd. We hoeven ze alleen maar te bevestigen in hun eigen waarheid. Zorgen dat ze niet worden afgeleid door onze niet meer werkende patronen en plaatjes. En we maken het onszelf en hen nog gemakkelijker, zodra wij zelf ons contact met onze natuur gaan herstellen. Wij zijn de natuur, één in beweging in een eeuwig uitdijend universum.

Het is zo mooi dat steeds meer mensen gaan zien dat alles zo anders is zodra we keuzes uit liefde gaan maken, in dat wat nu voor jou mogelijk is, stap voor stap. Ik zie zo helder dat er iets aan het veranderen is. Een grote shift die rond 2011 is begonnen. In mijn omgeving zie ik steeds meer tekenen. Zo veel mensen die bewuster worden van hun keuzes. Zoveel meer gevoeligheid, sensitiviteit en verandering van energie. De natuur laat het ons zien in al zijn perfectie, herstel is altijd mogelijk, zodra we vertrouwen op onze eigen kracht. Er zijn ook negatieve krachten, verzet vanuit de oude wereld, maar ik weet dat we aan het begin staan van iets geweldigs.”

43. Liefde voor jezelf

Geplaatst op door Henk Groenewoud

“Van binnen ben ik nog steeds dezelfde persoon. Maar de buitenkant is anders, want na de maagverkleining ben ik 60 kilo afgevallen. Ik woog 112 kilo. Mensen reageren anders, en dat doet weer wat met mij. Soms heb ik nog wel eens wat ik een ‘dikke dag’ noem. Dan voel ik mezelf zoals voorheen. Ik schrik ook wel eens als ik mezelf in een raam weerspiegeld zie. Omdat ik ben opgegroeid met een ander beeld en dat ook verwacht. Mijn zelfbeeld is niet meteen mee veranderd.

Sommige vriendinnen hadden er moeite mee. Een beetje jaloezie. Ik was altijd die gezellige dikke vriendin. En nu krijg ik opeens een ander soort aandacht van mannen, van hún man. 

Liefde voor jezelf, daar gaat het om. Jarenlang heb ik klaargestaan voor anderen, zonder aan mijzelf te denken. Maar eigenlijk was ik mezelf gewoon kwijt. Ik heb er een blog over geschreven: van dik naar ik.

En het gaat om beelden. Beelden die andere mensen hebben, en het beeld dat je van jezelf hebt. Iedereen heeft het recht om alles wat er van binnen in zit tot bloei te laten komen. Soms kunnen mensen daarbij wat hulp uit hun omgeving goed gebruiken. Ik werk met moeilijk opvoedbare kinderen en zie hoeveel verschil het maakt als een kind wel of geen hulp krijgt. Dat zou ons doel moeten zijn als mensheid: elkaar helpen om het goede in onszelf en in elkaar te vinden.  

Ik ben zo dankbaar dat mijn omgeving me heeft gesteund. Op gegeven moment sloeg mijn zoontje een arm om mij heen en zei: ‘Dat kon vroeger niet!’ Onbetaalbaar. Maar ik moest wel lachen, want hij zei ook: ‘Het voelt harder dan vroeger.’ “

42. Signalen

Geplaatst op door Henk Groenewoud

“Gevoel is voor mij alles. Mijn intuïtie heeft me vaak de juiste signalen gegeven. Mijn eerste kind kreeg ik op mijn twintigste, toen ik nog op school zat. Ik moest een tijdje stoppen maar heb later alles afgerond, eerst MBO en daarna HBO. Toen kwam ik de man tegen met wie ik later mijn tweede kreeg.

De zwangerschap voelde niet goed. Ik heb zelf aangedrongen op onderzoek in het ziekenhuis, en werd meteen opgenomen. HELPP: lever- en nierfalen. Een keizersnede was onvermijdelijk.

Eenmaal thuis hadden de medicijnen enorme bijwerkingen. Ik kwam aan en woog op gegeven moment 90 kilo. Ondertussen was ik alleen maar aan het zorgen voor anderen. Een burn-out volgde.

Toen heb ik de knop omgezet en ben ik beter voor mezelf gaan zorgen. Sporten, gezonder eten. Twee jaar duurde het herstel. En hoe! Ik viel 30 kilo af, kreeg weer energie en dat werkte overal in door. Je krijgt een andere houding, dingen veranderen.

Momenteel werk ik in de pedagogie. Dat is hard werken, maar heel bevredigend omdat het  – dankzij die inzet – goed gaat. Hoe mijn leven zich verder ontwikkelt, weet ik niet. Ik heb geen vastomlijnd plan. Maar ik blijf goed naar mijn gevoel luisteren. En zal ondertussen gebruik maken van wat zich aandient.”

41. Richting

Geplaatst op door Henk Groenewoud

“Het is leuk om mijn harde kant op de foto’s naar buiten te laten komen. Ik heb namelijk een heel zacht karakter. Ik ben catwalkcoach voor modellen en organiseer ook mijn eigen modellen wedstrijden. Ook treed ik op als gastheer. Leuk werk waarbij ik over de hele wereld reis. Binnenkort mag ik weer naar Colombia voor een modellenwedstrijd.

Ik help modellen op allerlei manieren om hun weg te vinden, met evenementen, advies en producten. De juiste mindset is daarbij belangrijk. Mijn motto is: What you do, the way you think, makes you beautiful.

Ik zie veel mensen die zijn gericht op succes of roem. Dat vind ik niet zo’n goede motivatie om richting te geven aan wat je doet. Het belangrijkste is om te doen wat je leuk vindt. Daarna is het vooral een kwestie van vooral doorgaan en volhouden. Je hebt ook een beetje geluk nodig. Toeval bepaalt wat er op je pad komt, en als jij er klaar voor bent kun jij de kansen pakken als ze langs komen.

Model: Lyron Martina

39. Volgens plan

Geplaatst op door Henk Groenewoud

“Nu ik een zoontje heb is het even afgelopen met feesten en alleen aan mezelf denken. Ik heb de hele wereld over gezworven. Al tijdens mijn studie, naar Peru, en tijdens mijn werk in Londen, Engeland, toen ik maanden op veldwerk in Tanzania werd gezonden. Tijdens mijn carrière switch naar het onderwijs maakte ik gebruik van de lange zomers om door Centraal en Latijns-Amerika, Vietnam en Nieuw Zeeland te reizen.  En nu zit ik ‘s avonds thuis, en dat vind ik prima. Ik heb mijn tijd van pub bezoekjes door de week, uitgaan in het weekend, en lange verre reizen voor nu gehad. Nu is het tijd voor mijn zoon, gekregen via een donor.

Het gekke is dat ik eigenlijk alleenstaand moeder zou worden. Ik verwachtte altijd een gezin te stichten. Een soort vanzelfsprekendheid die ik had aangenomen, want dat gebeurde in mijn directe omgeving. Maar het leven loopt niet altijd volgens plan, en dus besloot ik om het alleen te doen, voordat het ‘te laat’ was. Het kostte veel moeite om het allemaal goed voor elkaar te krijgen en uiteindelijk te laten slagen. En toen kwam opeens mijn vriend in mijn leven, al tijdens mijn traject. Hij had ook kinderen, maar steunde mij in mijn keuzes en uitdagende traject. Als we nu in de weekenden samen zijn, dan is het huis vol, een dreumes, twee pubers en twee volwassenen. Luidruchtig, druk, vermoeiend, maar oh zo gezellig. 

Komend jaar gaan we samen wonen. Er wordt al druk gebouwd aan een extra kamer in het huis. En ik ben blij, want het voelt alsof het zo moest zijn.”

38. De wil van de klaproos

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Ik vond een nest van een boommarter. Lang verhaal, geen boommarter gezien want die was al verhuisd. Voor de zekerheid heb ik daar toch maar twee avonden urenlang op de bosgrond gelegen. Geen straf, want het was prachtig weer, het geurde naar de zomer en er kwamen bosmuisjes voorbij, en raven en vele, vele andere bosdieren. Ik lag te genieten, maakte nog een foto van het prachtige schaduwenspel van de bladeren op de stam in de ondergaande zon… maar geen boommarter.

Een foto van een boom met latrine, met een nest waarvan je weet dat een moertjes haar jongen geeft gezoogd. Ik genoot, ik had de hele dag al volop foto’s gemaakt, ik wist eigenlijk wel dat ze al was verhuisd en ik had al foto’s van boommarters uit voorgaande jaren. Zou het nou nog veel uitmaken als opeens de boommarter toch wel zou verschijnen?

Ja. Het zou enorm verschil maken. Mijn ego zou een boost van jewelste krijgen, ik zou juichend naar huis gaan en tevreden in bed kruipen. Toch weer die hoopvolle verwachting, die wil om iets voor elkaar te krijgen.

Thuis pakte ik Nietzsche maar weer eens uit de kast. De Wil tot Macht, de Wil tot Realisatie. Ooit vond ik dan een veelbetekenend inzicht: de Wil als drijvende kracht van alles in de natuur! Nietzsche was een kind van zijn tijd, en vond zijn gelijk in het toen nog jonge Darwinisme en andere wat obscuurdere ideeën over strijd en overleving.  

Wat is de wil van een klaproos? Om te groeien, om te bloeien, om zijn kelkbladen uit te slaan en zich te realiseren ten koste van alle andere planten om hem heen, zou Nietzsche waarschijnlijk zeggen. Maar waarom zou de bloem het eindpunt zijn? Zou het niet de wil van de klaproos zijn om alle levenskracht terug te trekken in kleine zaadjes en die te verspreiden voor een lekkere winterslaap? Of om samen met het gras te wuiven in de wind en te vieren dat eindelijk de zon weer volop schijnt?

De Wil leidt onvermijdelijk tot spanning, strijd, triomf en uiteindelijk teleurstelling. Hoe anders is de blik van een Boeddhist, die simpelweg zou zeggen dat je de klaproos kunt waarnemen – of niet. Alleen maar waarnemen wat er is, zonder iets aan je waarnemingen te veranderen. Net als de boommarter. Zij zit in de boom, of zij zit er niet. Of zij zit er zowel wel als niet, totdat ik haar waarneem of het lege nest. Eigenlijk dus Schrödingers boommarter.