Heb je Hockney’s landschappen van Yorkshire wel eens gezien? Kleurige velden en wegen lijken om elkaar te dansen en spelenderwijs om aandacht te vragen.
Afgelopen maand ben ik weer naar Frankrijk gegaan, fietsend over steile hellingen en zoekend naar dergelijke patronen in het landschap: boerderijen, houtwallen, percelen als een mozaïek door de geschiedenis neergelegd. Laat u niet bedriegen door het oog van de camera dat het landschap wat afstandelijk waarneemt: de fietser weet dat er hier wel degelijk behoorlijk steile hellingen zijn bedwongen. Jawel, ook die berg op de achtergrond!
(en dit is voorlopig de laatste met het thema Hockney)
In the continuum of space and history, everything is connected. Musing about a second theme for the Hockney-initiative of our local photography club, I wanted to explore the relationship between David Hockney and Vincent van Gogh. Van Gogh’s art and Hockney’s art have a lot in common. Endless inspiration from nature, the landscape, the use of brilliant colours and the expression of ‘the soul’ of a tree, a road, a hill.
It had to be olive trees. Saint Rémy is the village where Vincent loved the beautiful light. I walked through the countryside where Vincent had walked, saw the landscape he had seen. Not far from the institution where he spent a year after his mental breakdown I found an olive tree orchard. I imagined how Vincent would have seen it, and how David would have filled that view with his colours.
There it was: a symbol of van Gogh’s Provence, with a Hockney filter over it and expressed in my photographic language.
Our local photo club has a project: To create a piece of art photography inspired by David Hockney. I love these kinds of challenges, and dove into the Hockney universe. In turn, Hockney was inspired by Vincent van Gogh, so I dove into that universe as well and looked at it through the eyes of Hockney.
First piece is inspired by the double (or actually triple) portraits ‘My parents and myself’ and ‘My parents.’ I decided to look for the fragile state of existence of my father, age 95, and his sweetheart, age 93, and the relationship between the three of us in their shrinking and simplifying, schematizing world. Alzheimer has got a firm grip on him; yet the beautiful bright colours make life look wonderful
I saw a group of fly agarics, very nice for a beautiful night portrait. But when I arrived at the site in the dark, they had disappeared, broken down. Maybe run over by dogs, maybe taken by passers-by, but gone.
Fortunately the flashlight showed a few nice specimens in a meadow along the path. I knelt in the grass, put the flashlight on the camera bag and started to set up my gear: small tripod under the camera, setting ISO / shutter speed / aperture, focus… and then I heard something buzzing and rustling in front of me.
“Must be a beetle!” I thought hopefully. It sounded like a big one. Also nice for a night photo!
The insect jumped to the light, and tried to sort of crawl into the flashlight.
Not a beetle, but a European hornet. Our largest native wasp, even larger than the so-called terror wasp, the Asian hornet. One of those whoppers that you can hear flying by like a helicopter. Immediately afterwards, a second one landed in the illuminated grass. That one also seemed very interested in the light.
European hornets are quite large in their own right, but I did not know that they grew even three times as large in the dark. And that each hornet split into several individuals during the night. That is to say, these two insects sounded like there were five or ten of them.
The first one became bored with the flashlight, and began to inspect my camera. The second one flew first to the light, then to my camera bag. I wondered how I could lie down and operate my gear without running the risk of accidentally grabbing an insect. And I wondered if these two would be the only ones. A memory came to mind: that time when I accidentally sat on the edge of a lake on top of a wasp’s nest in the ground, and after being stung twice in my leg had to run to avoid worse. And I remembered the articles I’d collected about dogs, hikers, and cyclists accidentally getting too close to a ground nest of European hornets and being attacked by an angry swarm. Then the first hornet decided to inspect me.
I turned off the light and took a little distance. And after a minute or so, when all movement and noise subsided, I carefully walked back to get my stuff and go home. No night photo of the fly agarics today.
I didn’t go back until two days later. And what I hoped for, succeeded this time: catching the spores being spread by the fly agaric. There is a lot of Photoshop in this photo, but the spores are really real! Wonderful to experience the magic of the forest this way.
I learned a few things. The fly agarics are always redder on the other side of the path. European hornets are three times larger at night than during the day, and split into several individuals at night. And for forest photography you sometimes need a little patience
Af en toe komt iemand met een leuke vraag. “Ik wil graag zo’n portret met bloemen op mijn hoofd. Maar dan wel met mijn eigen gezicht, want ik wil geen vreemde in mijn huis.”
Et voilá. Een portret in de stijl van de oude meesters.
Ik ben benieuwd: Hoe zou jij jezelf terug willen zien?
Zin om te shoppen? Dat kan! Ik ben enorm trots dat ik vandaag mijn eerste winkel kan openen. Op de nieuwe pagina Shop kunt u kiezen tussen kunstwerken met een bijzondere emotionele of artistieke waarde die in een beperkte oplage door mijzelf worden verkocht, of werk waarvan de verkoop wordt geregeld via Werk aan de Muur. In alle gevallen kiest u de uitvoering die het best bij u past: het formaat en ook het medium waarop wordt gedrukt (bijvoorbeeld papier, canvas, aluminium of perspex).
Alleen het beste
Alleen de allerbeste foto’s van de allerbeste kwaliteit krijgen een plekje in de winkel. Zodat u met een gerust hart de foto desnoods billboard – formaat kunt laten afdrukken. En mocht u niet vinden wat u zoekt of foto’s willen gebruiken voor andere doelen, aarzel dan niet om een berichtje te sturen.
Kijk gerust even rond in de Shop. Ik ben benieuwd wat u ervan vindt!
(de foto hierboven staat bij Werk aan de Muur, getiteld ‘Oude westen in nieuw Nederland’. Het lijkt een tafereel uit het oude westen, maar het is Nederland. Heckrunderen op de Hellegatsplaten)
Het was zo´n stormachtige dag waarop je het liefst een goed boek pakt om de hele dag in een deken gewikkeld op de bank te zitten lezen. Maar nee! Soms heb je geen keuze, en is juist dát de dag om elkaar te zien en portretten te maken. Deze keer op het bijna verlaten strand tussen Bergen en Egmond – en weer terug.
Elk van de portretten heeft een eigen invalshoek. Het eerste portret hierboven is als een gedachte. In de nabewerking is de foto vervaagd zodat er alleen een indruk overblijft, een herinnering om te koesteren.
De tweede laat verlatenheid zien. Het lijkt rustig maar dat is schijn: alles is in beweging! De harde wind heeft het zand in golfpatronen over het strand geblazen; de wolken in de lucht lijken dat te reflecteren. Zee en duinen zijn als vlijmscherpe messen die boven en beneden van elkaar scheiden.
Op de derde blaast de wind voluit. De bewerking in zwart-wit versterkt de chaos van het wapperende haar.
Op de vierde lijken de donkere wolken op de achtergrond en de wapperende haren iets van een storm weer te geven. Licht, rustig en fier staat ze daar. Welke stormen er ook komen, zij kan ze aan.
Bij de vijfde ten slotte zijn de lijnen in de wolken en op het strand zwaar aangezet waardoor een soort tunnelvisie ontstaat; net als wanneer je tegen de harde wind in kijkt en bijna niks kunt zien.
Al met al een gevarieerde reportage van de strandwandeling, en ik ben er blij mee!
Lijkt zo’n reportage u ook wel leuk? Laat maar weten. Fijne week gewenst door de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).
En opeens zit je niet meer gewoon ´s middags thuis op de bank, maar bevind je je in een magische wereld met stralend kristal dat alles in een groene gloed zet. De verste reizen, de grootste avonturen beleef je in je eigen fantasie. Ik tenminste. Net als vroeger, toen het vloerkleed een vliegend tapijt was, of de achterkamer een geheimzinnige grot. Het leuke van nu is dat je al die gedroomde avonturen kunt bijna echt kunt maken, door een ´gewone´ foto om te toveren tot een foto-avontuur. Heerlijk is dat!
Ook interesse in een foto-avontuur? Vraag de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort).
De Portrettenmaker 