..pas als je het ziet!

Geplaatst op door Henk Groenewoud

De meest bizarre ervaring was met de dennenorchis. Een piepklein orchideetje met bloempjes van enkele millimeters. “Ze moeten hier toch staan,” mompelde mijn vader. “Ik heb ze vorige week nog gezien.” Het was een klein kommetje in het duin waar ze tot vlak langs het pad moesten groeien.

Maar hoe we ook zochten, we vonden niets. Na vijf minuten gaven we het op. “Jammer,” zei ik teleurgesteld. Ik had nog nooit dennenorchissen gezien.

Toen viel mijn oog op een klein wit vlekje. Ik viel op mijn knieën en riep enthousiast: “Ik heb er één!” En nog een. En daar, nog een! Het was alsof alle orchideetjes tot dit moment hadden gewacht om uit de grond op te duiken. Overal om ons heen bleken ze te staan, en we hadden er al die tijd gewoon overheen gekeken!

Ik moest hier gistermiddag weer aan denken. Wilde nog even snel een paar paddenstoelenfoto’s maken, liefst ook van die kleine melkzwammetjes. Ik liep het bos in, en het viel me in eerste instantie wat tegen. Geen paddenstoel meer te zien. Ze zouden toch niet al weg zijn? Dat kán gewoon niet. Het heeft nog niet gevroren!

Diep in het bos zag ik de eerste. Mooi, die was binnen! Het begon al aardig donker te worden, en moest het uiterste uit de camera persen om nog wat licht te kunnen vangen. En toen begon het.  Overal doken ze op. Tussen de bladeren op de grond, op de bemoste stammen, overal!

Toen het zó donker werd dat het niet meer lukte om fatsoenlijke foto’s te maken keerde ik terug, vrolijk uitgezwaaid door een onvoorstelbare massa paddenstoelen.

Op deze pagina een selectie van het bezoekje aan het Philips de Jonghpark in Eindhoven afgelopen zaterdag, en aan Birkhoven Amersfoort / De Bergjes in Soest.

Wil jij ook leren hoe je dit soort macro foto’s kunt maken? Vraag naar de mogelijkheden voor een persoonlijke excursie aan de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).

Uitwaaien aan het strand

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Het was zo´n stormachtige dag waarop je het liefst een goed boek pakt om de hele dag in een deken gewikkeld op de bank te zitten lezen. Maar nee! Soms heb je geen keuze, en is juist dát de dag om elkaar te zien en portretten te maken. Deze keer op het bijna verlaten strand tussen Bergen en Egmond – en weer terug.

Elk van de portretten heeft een eigen invalshoek. Het eerste portret hierboven is als een gedachte. In de nabewerking is de foto vervaagd zodat er alleen een indruk overblijft, een herinnering om te koesteren.

De tweede laat verlatenheid zien. Het lijkt rustig maar dat is schijn: alles is in beweging! De harde wind heeft het zand in golfpatronen over het strand geblazen; de wolken in de lucht lijken dat te reflecteren. Zee en duinen zijn als vlijmscherpe messen die boven en beneden van elkaar scheiden.

Op de derde blaast de wind voluit. De bewerking in zwart-wit versterkt de chaos van het wapperende haar.

Op de vierde lijken de donkere wolken op de achtergrond en de wapperende haren iets van een storm weer te geven. Licht, rustig en fier staat ze daar. Welke stormen er ook komen, zij kan ze aan.

Bij de vijfde ten slotte zijn de lijnen in de wolken en op het strand zwaar aangezet waardoor een soort tunnelvisie ontstaat; net als wanneer je tegen de harde wind in kijkt en bijna niks kunt zien.

Al met al een gevarieerde reportage van de strandwandeling, en ik ben er blij mee!

Lijkt zo’n reportage u ook wel leuk? Laat maar weten. Fijne week gewenst door de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).

Krasje op de lens – is dat erg?

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Ik pakte de fototas, en hoorde gerammel. “Oh, oh…!” Foute boel! Schrik en afgrijzen bij het zien van al dat gebroken glas. Veel zelfverwijt over het vallen, en ook verbazing dat ik het gebroken glas niet eerder had opgemerkt.

Dit was dus waarom ik al 40 jaar UV-filters op mijn objectieven plaats. Voor dit ene moment: om nu te kunnen zien dat gelukkig alleen het UV-filter ter ziele was, en de rest nog helemaal intact.

Een mooie gelegenheid om eens te testen wat het effect is van al dat gebroken glas.

Wat nu volgt is een technisch verhaal over fotograferen. Ik begrijp het volkomen als u het blogje deze keer overslaat – ik vind het té leuk om niet te vertellen. Fraaie plaatjes komen de volgende keer weer.

De eerste foto´s zijn van de bewuste ochtend. Meteen na de ontdekking opende ik het raam voor een paar foto’s uit de hand. Het was 07:35 uur, zo’n 20 minuten na zonsopkomst dus rijkelijk donker. Als eerste een volkomen onbewerkte foto (ISO 640, 1/100 seconde met f=5.6 op 200 mm). Camera is Nikon Z6, objectief is Nikkor 200-500 mm f 5.6e ED VR. Zowel RAW als JPEG worden opgeslagen, u ziet de JPEG uit de camera. De kleurbewerking van de camera op neutraal, witbalans op automaat.

Wat een verrassing! Ik zie op de foto geen enkel spoor van de beschadiging, hoewel een groot deel van de splinters zich tussen filter en lens had opgehoopt.

De tweede foto is met dezelfde instellingen ingezoomd tot 500 mm. Deze foto is in Photoshop aangepast met ‘auto’ in Camera Raw filter om hem wat lichter te maken. Verder geen bewerkingen zoals verscherpen of contrast verhogen, geen trucs met aanpassingen van kleuren of licht en donker, alleen de ‘auto’ bewerking. De heiige sluier komt van het ochtendlicht en de nog vochtige atmosfeer, maar de scherpte van deze foto is verbazingwekkend!

Vervolgens heb ik alles schoongemaakt en een nieuw filter aangeschaft. Pas weken later bedacht ik dat ik de kans voorbij had laten gaan om te kijken naar het effect bij een kleinere lensopening. Daarom heb ik vandaag de beschadiging maar nagebootst door twee touwtjes en een elastiek voor het filter te spannen. De volgende drie foto’s zijn vandaag uit de hand genomen op een bewolkte, donkergrijze herfstmiddag.

Alweer bestaat de enige bewerking uit de JPEG-conversie in de camera en de ‘auto’ conversie in Photoshop Camera RAW om de foto wat lichter te maken. De eerste foto is genomen met ISO 800, f=10 en 1/500 seconde op 200mm. Geen spoor van touwtjes of elastiek.

Nog maar een stapje. Onderstaande foto is ingezoomd tot 500 mm, met ISO 800, f=13 en 1/100 seconde. Ziet er prima uit!

Meteen dan maar naar het maximum. Deze laatste foto’s komen rechtstreeks uit de camera en zijn niet bewerkt met Photoshop. Onderstaande foto is op 500 mm met f=32 en 1/40 seconde, weer uit de hand. Hier verschijnt dan eindelijk de verstoring van de touwtjes en elastiek. De laatste foto van het uitgesneden centrum toont de verstoring in volle glorie: met zo’n kleine lensopening is er geen redden meer aan.

Al met al ben ik blij met deze resultaten. Het is fijn om uit eigen ervaring te kunnen zeggen: een krasje op de buitenste lens is niet zo erg. Zeker niet als je fotografeert met grotere lensopeningen. Ik hoop dat ik nooit ervaring krijg met krasjes aan de ándere kant van het objectief, aan de lens die zich aan de binnenkant bevindt. Want heus, dan kun je een objectief direct weggooien.

Volgende keer weer een ‘gewone’ foto van de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche)

Zonsopkomst in de mist

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Och mensen, wat is het buiten soms mooi! We hebben al wat mistige ochtenden gehad deze herfst, maar deze was fenomenaal. Ik moest mezelf wel even dwingen om uit bed te komen, want bij de eerste blik uit het raam bleek mijn straat kraakhelder.

Maar de mist was voorspeld en de lucht voelde vochtig, dus ik ben toch maar snel op de fiets gestapt.

Flink doorfietsen door het donkere bos om juist vóór zonsopkomt op de plek te zijn. En wat een beloning kwam er!

Toen de zon wat hoger kwam, verschenen de eerste hardlopers en wandelaars met hond. En iedereen knikte elkaar toe, want iedereen voelde hetzelfde. Uniek om daar op die plek getuige te zijn van zoveel moois.

Mocht u ooit een portret willen maken bij zonsopkomst in de mist, dan sta ik voor u klaar. Groet van de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).

Twee vriendinnen en hun Citroën DS

Geplaatst op door Henk Groenewoud

“Ik heb een leuk idee voor de fotoshoot,” zei Caroline. “Misschien kunnen we met onze Citroën DS op pad.”

Wat een vondst! Twee vriendinnen in een DS, als op een uitje in Frankrijk. Het idee werd al snel uitgebreid met picknickmanden en een parasol, en gaandeweg werd het beeld steeds completer. Een fotoshoot van een vriendinnen-uitje, prachtig!

De eerste afspraak viel in het water. Het regende pijpenstelen, en we zochten snel naar een nieuwe datum. Twee weken later waren we op pad, op één van die snikhete dagen van de zomer 2020.

Nou ja, de foto’s spreken voor zich denk ik. We hebben ons enorm vermaakt, en hadden ook veel bekijks van voorbijgangers. Met als herinnering aan deze vriendinnendag een prachtige fotoserie.

Ook interesse in een vriendinnen – fotoshoot? Laat het weten aan de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche)

Rijke oogst paddenstoelen

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Afgelopen week ben ik meermaals begonnen aan een kleine boswandeling om vervolgens hopeloos te verdwalen in mijn natuurbeleving en pas na vele uren weer opgetogen thuis te komen. Wat is het mooi buiten! Het Speulderbos, de bossen van Maartensdijk en Eyckenstein op de Utrechtse Heuvelrug, allemaal even mooi.

De rijke oogst aan paddenstoelenfoto´s deed me denken aan artikelen die ik las: de een op een facebook groep over enthousiast paddenstoelen plukken in de natuur, de ander op de site van de Nederlandse Mycologische Vereniging over vergiftigingen. Ik ben een groot voorstander van ‘terug naar de natuur’ en moestuinen en zelf kweken en zo. Maar het idee dat natuur altijd smakelijk en goed en fijn en lieflijk is, is absurd. De ergste gifstoffen, de ergste ziekten komen uit de natuur, zijn daar inherent onderdeel van. Zeker bij paddenstoelen worden vaak vergissingen gemaakt, of blijken soorten toch niet zo onschuldig als altijd werd gedacht. Na het lezen van de pagina over vergiftigingen vergaat me de lust ook altijd een beetje. Ik houd me wel bij mijn bakje champignons en mijn zelfkweek-pakketten en verzamel de natuur alleen op beeld.

En jij, eet jij zelfgeplukte paddenstoelen?

Fijne week gewenst door de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche)

Spelen met licht

Geplaatst op door Henk Groenewoud

We waren bezig met een  zomerse fotoshoot op een brug toen mijn oog viel op de lichtvlekjes op haar gezicht. “Oh,” riep ik enthousiast, “Ik wil straks ook nog een andere foto maken! Een close-up.”

Het was een foto die al een tijdje op mijn bucket-list stond: een gezicht met een patroon van licht en schaduw. De rieten hoed was perfect. Enfin, de foto spreekt voor zich. Die brugfoto’s houdt u nog tegoed.

Ook voor foto’s met speels licht kunt u terecht bij de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).

 Fijne zondag!

Niet bewegen!

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Kun jij 25 seconden stil staan? Geen haartje bewegen, terwijl de golven om je benen spoelen?

Larissa deed het. Op het strand bij Petten, bij het kunstwerk van palen dat in het water is geplaatst als symbool voor het dorp dat daar ooit in de golven is verdwenen. Vijfentwintig seconden is lang. Het mooie van fotograferen met lange sluitertijden is dat alle beweging vervaagt: golven worden een soort mistige waas die een mystieke sfeer oproepen. In vroeger tijden, toen er nog geen lenzen op de camera zaten maar alleen kleine gaatjes, was er geen andere mogelijkheid dan lang stilzitten om voldoende licht te krijgen.

Voor een model is dat best zwaar: elke beweging leidt tot een onscherp, en onbruikbaar beeld. Zo’n fotoshoot in de golven kan dan ook niet al te lang duren. Gelukkig was het water lekker warm.  En ik vind de foto met Larissa – gemaakt ná zonsondergang – boeiender dan de foto van de zonsondergang die kort daarvoor was gemaakt.

De volgende ochtend ben ik weer vroeg opgestaan. Het geurde naar warme zee en er hing een flinke zeemist; ik was van plan om die mist vast te leggen. Maar eenmaal op het strand – volstrekt alleen, mijn voetspoor als eerste in het zand – trok de hemel open en kwamen er allemaal kleuren tevoorschijn.

Vertel eens: welke foto is jouw favoriet?

Ook zo’n mysterieuze zwart-witfoto? Neem contact op met de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).

Geheimzinnige oerbossen

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Ik ben dol op bossen. Altijd al geweest. Iets met eindeloos dwalen en mysterieuze oerkrachten en om elke bocht een verrassing en zo. Te veel jongensverhalen gelezen, denk ik, en nog steeds een beetje een dromer. Wat die oerbossen betreft woon ik prima hier in Hollandsche Rading. Het dorp ligt aan de rand van de Loosdrechtse Plassen en de Utrechtse Heuvelrug, en welke kant je ook oploopt: dwalen kun je. Richting Lage Vuursche door oud gemengd loof- en naaldbos. Richting Hilversum over heideterreinen. Richting Loosdrecht door het prachtige Einde Gooi, waar deze foto’s zijn genomen.

Zou je ook wel eens eindeloos willen dwalen door deze bossen? Kom gerust eens langs. Het dorp heeft geen winkels, maar wel een klein treinstation. Combineer een wandeling in de prachtige natuur met een fotoshoot, binnen of buiten. Een lekker dagje uit, en ook nog een prachtige herinnering om mee naar huis te nemen. Je zult er geen spijt van krijgen.

Een fijne nieuwe week gewenst door de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche)

Bedrijfsportret Lumen advocaten en mediation

Geplaatst op door Henk Groenewoud

Eén van de leukste aspecten van fotograferen is het ontmoeten van zo veel bijzondere mensen. Voor Beleef Vathorst was ik bij Sabine van Paassen. Ooit in vaste dienst als advocaat, en daarna haar eigen weg ingeslagen met achtereenvolgens bakken van gedecoreerde taarten, nagelstyling tutorials, Sh’bam danslessen en nu uiteindelijk met haar eigen succesvolle advocaten- en mediationpraktijk www.lumenadvocaatmediator.nl gericht op arbeidsconflicten en echtscheidingen. Ook daar met een eigen creatieve twist, want haar berichten op social media zijn steevast voorzien van cartoons die ze zelf maakt! Op de foto’s wilden we die verschillende kanten laten komen: de inhoud, de ontspannenheid en de creatieve cartoons. Zie verder het volledige artikel op www.vathorst.nl/over-vathorst/beleef-vathorst/beleef-vathorst-nr-46/

Wilt u ook een bedrijfsportret laten maken? Neem contact op met de Portrettenmaker, fotograaf uit Hollandsche Rading (tussen Hilversum, Utrecht, Amersfoort, Lage Vuursche).